dwie nogi
dwie ręce
dołóżmy jeszcze po nerce
dwa oka i ucha i sutki
uff, tydzień zbyt krótki
daj spokój malutki
remis
dwa dwa
jeden zacznie
drugi też da
po równo każdemu
powietrza i czasu
wartości
dwa łabądki
fajnie wyglądają razem
równowaga
wydrążona
konam..
miało być i było
oczko
w pewnym sensie pełnia
choć żartu i zabawy mniej
spoczko
otwarcia
zmieniły się w zamknięcia
bez parcia
bez zdjęcia
gładzę czaszkę łysą
cieszę się
że ciągle my są
póki co…
– co Ty na to?
– bez odpowiedzi: Pstro!
W tkaninie zwykłego świata są prześwity, które się czasem otwierają i wtedy wpada się przez nie gdzieś indziej. Gdzieś Indziej czas biegnie w innym tempie niż tu i teraz, gdzie funkcjonują wszyscy pozostali. Gdzieś Indziej ukrywają się duchy, które ludzie w prawdziwym świecie czasem tylko dostrzegają przelotnie kątem oka. Gdzieś Indziej istnieje z opóźnieniem, więc trudno jest dotrzymać kroku… wpadłam, po prostu i dyskretnie, niczym kurz wpadający w szpary między klepkami podłogi. Zaskoczyło mnie, że właściwie czuję się tam jak w domu…
Zaczęła się zima.
Katherine May ~ Zimowanie
o g r a n i c z e n i e
p o t r z e b
u w a l n i a
Wgląd ~ Tomasz Kryszczyński
balansuje na granicy światła i cienia
życie odmienia
przez wszystkie przypadki
nie przywiązuje się do wyobrażenia
o sobie
każdej osobie
odpuszcza
pełne płuca powietrza
nabiera się
wypuszcza
przyjemnie
czasem nie
nieodmiennie
chce
będąc pewny wygranej
los na loterii wyciągnąłem średni
niemożliwe żebym przegrał
przecież my nieśmiertelni
więcej szczęścia
mniej rozumu
niechęć do owczego pędu tłumu
między dżumą a cholerą wybory
same ryzyka
życie znika
w głowie potwory
mamy swoje słuszne decyzje
a już po czasie
każdy lepiej zna się
choć nigdy nie sprawdzimy równoległych zdarzeń
pozostaje przyjąć
losu precyzję
– gdzie pan być chce?
– za 5 lat?!
głowa mnie boli na samą myśl
dostałem skrzydłem motyla w skroń
gdy wpatrywałem się mu w oczy
gdzieś go już widziałem?
niemożliwe
choć historia kołem się toczy
to dlaczego pyta mnie
czy my się znamy
okiem mruga
to nie oko
to na skrzydłach hologramy
wieloletnie cisze trwają tyle
co smutna melodia w tle
gdy na nieruchomych krajobrazach motyle
rozsychają jak niedomknięte wieczne pióro
co nie może napisać
choć chce
nie dokończona historia
pcha się na usta bezdechem
bezradnym rozłożeniem rąk
krzywym uśmiechem
grymasem
obroną przed kolejnym ambarasem
końcem świata
który się skończył
który ciągle żyje
choć nie może
do czucia braku
dołączyło życie bez smaku
zmysł dotyku
ból przy przełyku
dźwięki też rażą
oczy przymglone
też kiedyś muszą zniknąć
jest czas przywyknąć
ciężar gatunkowy zdarzeń
przyzwyczajenia
jak prędkość ziemi na orbicie
podobno się nie zmienia
a jak tak
choć to trwa
zauważam to inaczej
gdy jeszcze niby wszystko gra
to tylko kwestia czasu
gdy za horyzontem
bez hałasu
zniknę
znów się zmienię
nim przywyknę
Dotykam ciała
nie działa
nie żyje
Jak maszyna
bez energii
Wyciągam szyję
by jak najbliżej
doświadczyć śmierci
Niewiarygodne
że nieco niżej
niż skóra
ja ty ono i to
ta sama natura
Rozluźniam się świadomie
póki mogę
nim stężeję
gdy zakończę drogę
ciekawy to stan
kiedy już
jest ok
tak jak jest
gdy nie chcę więcej
nasyconym
usiadłem
i patrzę
słucham
czuję
mogę
szybko pobudzić
nagle wystudzić
delikatne ruchy świadomości
znasz mnie takiego?
ja też nie
poznajmy się
mówią mi A.
nie przywiązuję się
biorę co dziś da
równie dobrze mogę iść
i stać
nawet na głowie
nie potrafię zmieścić TO w słowie
wiesz
też się ciesz 😉
Ciśnie mi się na usta
żem zupełnie pusta
pusto w brzuchu
pusto w głowie
w każdym słowie
nic
fotomontaż
pic
W kosmosie próżnia
takoż w atomie
więc się nie wyróżniam
w budowie
Pełnia nicości…
każda
kolejna
l i t e r a
z a c z y n a
u w i e r a ć
Nie ma o czym pisać
skończyło się
nie ma murów by walić w nie
upartym swym łbem
skończyły się czasy
w tobie też
we mnie też
~ G. Ciechowski, Republika
Ewolucja nie tłumaczy nam ostatecznego celu istnienia. Tak jak nie tłumaczy go motylowi czy amebie. Żaden organizm nie wie, po co robi różne rzeczy, po co jest…
~ prof. Boguslaw Pawłowski w książce Nagi umysł.
Im robię się starszy, tym wyraźniej widzę, że na naprawdę głębokie pytania możliwych jest wiele różnych odpowiedzi. Są jak diament. Każda z powierzchni rzuca nieco światła na prawdę. Więc nie wiem kim jestem…
~ Gregory Chaitin w książce Heretycy, buntownicy, wizjonerzy autorstwa Karola Jałochowskiego
Chciałoby się każdego traktować jednakowo, ale ponieważ nie jesteśmy jednakowi, byłoby to wysoce niestosowne…
~ James Watson w książce Heretycy, buntownicy, wizjonerzy autorstwa Karola Jałochowskiego
Na początku października adres bloga myfulness.com przestanie działać. Będzie on dostępny w nowej lokalizacji https://myfulness.zrelaksowany.pl
Ostatnio moja aktywność tutaj mocno spadła. Bardziej przeżywałem do wewnątrz niż na zewnątrz – stąd po prawie pięciu latach zdecydowałem, że nie będę przedłużać domeny na kolejny rok.
W tym momencie nie wiem co będzie dalej. Być może zostanie jako archiwum minionych przeżyć, a może pojawi się coś zupełnie nowego… zobaczymy.
zatoczyłem koło
nie jest mi wesoło
ani smutno
coś do mnie dociera
choć czasem doskwiera
gdy głowę utną
stoję
a pociąg jedzie
ziemia się kręci
droga mleczna płynie
wszechświat się rozszerza
nie ujarzmię tego zwierza
raz spłoszony wielkim wybuchem
niesie nas wszystkich
a kiedy spadniesz zmęczony ruchem
polecisz bezszelestnie w górę
w spokojnej ciszy
